Сусветны банк: У Беларусі адзін з самых высокіх узроўняў міжрэгіянальнай няроўнасці

Сусветны банк канстатуе значную міжрэгіянальную няроўнасць у Беларусі.

Міжрэгіянальная няроўнасць абумоўлена меншымі магчымасцямі для насельніцтва ў адсталых рэгіёнах, паведамляе interfax.by.

Сусветны банк у аўторак апублікаваў новы глабальны даклад «На шляху да новай грамадскай дамовы», у якім даследавалася занятасць, падаткаабкладанне і сацыяльнае забеспячэнне ў краінах Еўропы і Цэнтральнай Азіі.

Беларусь знаходзіцца ў першай трэці краін Еўропы і Цэнтральнай Азіі з самым высокім узроўнем міжрэгіянальнай няроўнасці, сказана ў дакладзе.

«У Беларусі няроўнасць паміж рэгіёнамі звязана не з адрозненнямі ў памеры хатніх гаспадарак або ўзроўнямі іх адукацыі. Наадварот, гэта адбываецца таму, што ў людзей, якія пражываюць у больш адсталых рэгіёнах, існуе менш магчымасцяў», - пракаментаваў звесткі дакладу кіраўнік прадстаўніцтва УБ у Беларусі Алекс Крэмер.

У сувязі з гэтым, на яго думку, «важна даць большай колькасці беларусаў доступ да эканамічных магчымасцях, падтрымліваючы развіццё малых гарадоў і паляпшаючы транспартныя камунікацыі, а таксама забяспечваючы фінансавую падтрымку маламаёмасным».

Згодна з дакладам, сярэдні разрыў у спажыванні хатніх гаспадарак на душу насельніцтва (па парытэце пакупніцкай здольнасці) паміж самым багатым і самым бедным рэгіёнамі Беларусі складае блізу 2/3 ад сярэдняга ўзроўню спажывання па краіне агулам.

Агулам рэгіён Еўропы і Цэнтральнай Азіі ў дакладзе характарызуецца як рэгіён, што мае найбольшы ўзровень роўнасці ў параўнанні з іншымі рэгіёнамі свету. Між тым, многія грамадзяне па-ранейшаму недастаткова мабільныя, адчуваюць сябе больш уразлівымі і з адчуваннем знаходжання ў пастцы няроўнасці, чым папярэднія пакаленні. Акрамя таго, зніжэнне ўзроўню фінансавай бяспекі і гарантый занятасці азначае, што большая частка сярэдняга класа становіцца ўразлівай да рызыкі малазабяспечанасці. Усё гэта вядзе да зніжэння даверу да інстытутаў, большай палярызацыі і росту папулізму ў грамадстве, уважае аўтары дакладу.

У дакладзе вызначаны чатыры тыпу напружанасці паміж групамі, якія падрываюць сацыяльную згуртаванасць: адрозненні паміж маладым і старэйшым пакаленнямі; няроўнасць паміж работнікамі, занятымі ў розных прафесіях; няроўны доступ да магчымасцяў на аснове геаграфічнага становішча; а таксама няроўнасць, заснаваная на гендэрнай, этнічнай прыналежнасці, паходжанні і іншых фактарах, а не на ўласных высілках або здольнасцях людзей.

Прызнаючы, што краіны Еўропы і Цэнтральнай Азіі ў многіх адносінах адрозніваюцца адна ад аднае, у дакладзе падкрэсліваецца важнасць рэалізацыі палітыкі, накіраванай на зніжэнне напружанасці шляхам абароны ўсіх работнікаў, паляпшэнне сацыяльных паслуг і павышэння справядлівасці падатковых сістэм.