Пять самых необычных названий озер в Витебском регионе

беларус, 21:39, 14.03: "… старожилы, находящейся рядом деревни "Орешки", называли "Волово вочко".
————
Усё дакладна!
Усё сыходзіцца з нашай спраўжней гісторыяй.
Бо яшчэ раней аўтахтоны тутэйшыя, наш балцкія продкі, падобныя азёркі называлі "ВеленьВока". А ў Прыбалтыцы дагэтуль "ВелнісАкис" тобта "Велнісава Вока". Гэта "Вока" ё уваход у царства памёрлых.
У цэнтры такога маленькага вазёрца павінен быць вялікі акмень-валун з віверчоным отварам. Цікава, а ці ёсць такі камень на дне "ВаловаВока"? і ці быў такі дагэтуль раней?
Велніс у міфалогії наших прадзедоў ё сын бога Велса і па характэру Велніс падобны да скандынаўскего Локі. У хрысціянскі час Велніса папы ператварылі накшталт чорта.
Сам жа Велс (славяне перайнялі яго імя, як "Велес") ёсць бог мудрасці, мастацтва, чарадзейства, багацця і стадкаў жывёл (перш за ўсё кароў і валоў). Велс бог і гаспадар прасвяднага краю памёрлых душ — ВелсГале (Край Велса), дзе цякуць малочныя рэкі ў кісялёвых берагах.
Трапіць у жаданнае ВелсГале магчіма толькі вольным і толькі годным, у каго няма даўгоў і у каго няма не стрыманага "слова" ці не выкананаго абяцання.
Ні ў якім разе У ВелсГале ня мог патрапіць раб. Ніколі! Раб жа та нягодны і подлы чалавек трапляў у жудаснае царства няўмольнай багіні на імя "Прыгожая Хіль" (ад імя якой адбыўся, напрыклад, прыметнік "паХілы"), царства канчатковай смерці нават багоў. Значыць для дзядоў смерць у баі была ляпей палону. Значыць гонар быў для Віціса (позней шляхціча) вышэй за жыццё. Таму у шляхты літевскай і быў дэвіз: "Жыццё — Радзіме! Гонар — нікому!"
Таму ў плыні 40 дзён у сваякоў і сяброў ёсць права вярнуць даўгі. У тым ліку і выканаць абяцанне або дадзенае слова. Альбо атрымаць прабачэнне доўга. Дараваді супляменнікам ежу і рэчы ў якасці кошта за ненаўмысныя і невядомыя даўгі.
Людзі, якія ішлі на вайну, альбо якія ішлі на смяротны рызык загадзя прасілі аб прашчэнні даўгоў (баргоў) прамаўляючы праханне "Прашчай, Прабачай".
Ня стрымаць дадзенае слова (доўг) азначала для нашых балцкіх прадзедаў ніколі не патрапіць у блаславённае ВелсГале да сваіх продкау, які чакаюць іх там сярод тучных стадкоў Велса.

Перапрошую! Праўка:
Трэба была
"Таму ў плыні 40 дзён пасля смерці чалавека"

А на берегу озера Поцех , стоит Слободка (9 км. от Браслава) и костел в Слободке виден практически со всех Браславских озер.))))

Слава, 1:02, 15.03: "... а еще есть озеро "Чалон"
___
"Чалон" — то ё вельмі даўняя назва. З мовы продкаў тутэйщых Беларусі тлумачыцца, як "Чаша".
Аналёгію пожна знайcці у іншай, так сама балцкай мове. Няхай і не зоўсім точна такой, але у чымась вельмі схожай.
З аукштайтскего Čalna (чална) = Чаша.
Нажаль селонска мова ужо ўмарла, але мажліва у ёй гучала б, як "чалона".
Да речы, čelna (челна) гета ё так сама і "вока" у рыбальскай шетцы (па руску ячейка рыбацкой сети).