Ніл Гілевіч: Я марыў жыць вольным мастаком
3- Аксана Яноўская, «Белорусские новости»
- 29.03.2016, 23:01
- 13,387
Мы прызвычаіліся, что Гілевіч трымаецца, не кідае літаратурную справу, што яшчэ не ўсе ён сказаў, не ўсё напісаў.
Мы прызвычаіліся, что Гілевіч трымаецца, не кідае літаратурную справу, што яшчэ не ўсе ён сказаў, не ўсё напісаў.
Я — беларус, я нарадзiўся
ОтветитьНа гэтай казачнай зямлi,
Дзе мiж лясоў i пушчаў дзiкiх
Адвеку прашчуры жылi.
Я — беларус, я ганаруся,
Што маю гэтае iмя:
Аб добрай славе Беларусi
У свеце знаюць нездарма!
Я — беларус, i я шчаслiвы,
Што мацi мову мне дала,
Што родных песень пералiвы
I зблiзку чую, i здаля.
Я — беларус, i хоць сягоння
Яшчэ малы, але скажу:
Я родам з племя непакорных
I прад бядой не задрыжу!..
Як сумна-тужлiва зязюля кукуе ў бары,
ОтветитьНа познiм змярканнi, насупраць мядункавай ночы!
Адкуль гэта жальба - у росквiт маёвай пары?
Адкуль гэты смутак - такi непрытворна сiрочы?
Вячэрайце ў хаце, а я пастаю на двары.
Па мне не турбуйцеся - пiце, гуляйце шчаслiва.
Павiнен жа нехта паслухаць, як сумна-тужлiва
Зязюля кукуе на познiм змярканнi ў бары...
Не придумать разлуку бездонней...
Ответить