Сегодня — День Слуцкого вооруженного восстания

27 ноября 1920 года в Беларуси начались боевые действия против большевиков, которые надвигались с востока. Председатель Рады Белорусской Народной Республики Ивонка Сурвилла поздравила белорусов с Днем Героев.

Вооруженное сопротивление оказывала 1-я Слуцкая бригада, состоявшая из двух полков: Слуцкого и Грозовского. Бригада, а ее возглавил Антон Сокол-Кутиловский, была сформирована согласно решению Съезда случчан, который прошел 14 ноября, на нем также был создан политический орган - Рада Случчины (возглавил Владимир Прокулевич).

Повстанцы признавали верховной властью в Беларуси Раду БНР, напоминает «Наша Ніва».

Случчане держали фронт протяженностью 60 км по линии Копыль — Тимковичи — Вызна, а наиболее значительные бои прошли около деревень Морач, Вызна, городков Копыль и Семежево. 13 декабря повстанцы сумели занять Семежево.

В конце декабря восстание было подавлено, а борцы были вынуждены перейти за реку Лань, на польскую сторону границы.

В эмиграции после войны день 27 ноября отмечался как День Героев. А на юге Баварии, около озера Лютенззе (это на границе с Австрией, недалеко от зимнего курорта Гармиш-Партенкирхен) в 1948 году белорусами, которые тогда находились в послевоенных лагерях для перемещенных лиц, был возведен памятник слуцким повстанцам.

Ивонка Сурвилла: «Чтобы добиться свободы, нам нужно помнить наших героев»

Председатель Рады Белорусской Народной Республики Ивонка Сурвилла поздравила белорусов с Днем Героев, который отмечается 27 ноября.

«Дарагія браты і сёстры!

Ад імя Рады Беларускай Народнай Рэспублікі вітаю Вас з угодкамі Слуцкага Збройнага Чыну!

Раблю гэта аднак сёньня з пэўным смуткам. Што сказалі?б нашыя слаўныя случчакі, калі?б пабачылі, што 88 гадоў пасьля іхнага Збройнага Чыну, калі яны былі гатовыя памерці, каб жыў наш край -- вольная і незалежная Беларуская Народная Рэспубліка -- мы ўсё яшчэ ў няволі.

Так, у няволі, дарагія Суродзічы. Дасюль мы ня зьдзейсьнілі ідэалаў, выказаных у Акце 25 Сакавіка! За выняткам беларускай моладзі, якую я вітаю ад глыбіні сэрца, людзі нашыя, наш народ, яшчэ ўсё жывуць у страху, яшчэ ўсё ня ведаюць сэнсу словаў СВАБОДА, ВОЛЯ, ЛЮДЗКАЯ ГОДНАСЬЦЬ. Абы выжыць да заўтра, абы ня страціць працу, абы ня страціць пэнсіі -- вось ідэалы пераважнай бальшыні нашага народу 88 гадоў пасьля Слуцкага Збройнага Чыну.

А маглі-б мы быць, як нашыя вольныя суседзі, народам паўнавартасным, часткаю Эўразьвязу, жыць заможна і годна, вырашаць свой лёс не ў залежнасьці ад волі дыктатара і ягоных паплечнікаў, а ў залежнасьці ад агульнага свабоднага волявыяўленьня -- так як найлепш для ўсіх нас -- каб дзеці нашыя і ўнукі ганарыліся сваім краем, а не стараліся за ўсякую цану яго пакінуць з надзеяй, што знойдуць шчасьце на чужыне.

Але для таго, каб дамагчыся свабоды і дабрабыту, нам трэба памятаць нашых герояў, любіць Беларусь так, як яны яе любілі, і верыць, як гэта казаў новаабраны прэзыдэнт Злучаных Штатаў падчас свае выбарчай кампаніі, што «Так, мы можам!» Ці-ж мы горшыя за народы вольных краінаў сьвету? Мы ня горшыя, дарагія Суродзічы, але магчыма мы яшчэ не зразумелі, што будучыня нашая ў нашых руках. Што толькі мы можам зрэалізаваць высокародныя ідэалы нашых слаўных продкаў-случчакоў.

Жыве Беларусь!

Iвонка Сурвілла, Старшыня Рады БНР»