«Динамо» выплатило зарплату футболистам, но не полностью

В воскресенье частично разрешилась скандальная ситуация вокруг забастовки футболистов команды «Динамо» из Бреста.

Напярэдадні суботняй гульні з гарадзенскім “Нёманам” гульцы ня выйшлі на трэніроўку і абвясьцілі, што будуць байкатаваць сустрэчу, калі ім ня выплацяць двухмесяцовую запазычанасьць па заробку. Адпаведныя “ноты пратэсту” былі накіраваныя ў берасьцейскую вэртыкаль і ў Беларускую фэдэрацыю футболу. Аднак праблема вырашаная толькі напалову: заробак футбалісты атрымалі пакуль за ліпень.

Як паведамляе “Радыё Свабода”, несвоечасовыя выплаты заробкаў існуюць і ў іншых беларускіх клюбах, але страйк футбалістаў цэлай каманды здарыўся, бадай, упершыню. Спартовы аглядальнік газэты “Вячэрні Брэст” Васіль Сарычаў кажа, што праблемы пачаліся пасьля пертурбацый у генэральнага спонсара каманды, прадпрыемства “Брэстэнэрга”:

“Адбылася так бы мовіць “унутраная рэвалюцыя”: старшынём праўленьня клюбу перастаў быць генэральны дырэктар “Брэстэнэрга”. То бок, спонсарам паводле ўказу прэзыдэнта фармальна прадпрыемства засталося, але непасрэдна старшыню “пасунулі”. Натуральна, што вялікага інтарэсу ў чалавека ўжо ня стала, каб там заставалася ўсё добра ў яго адсутнасьць. А яшчэ атрымалася, што якімсьці чынам гадавы бюджэт быў растрачаны ўжо ў сярэдзіне году. На выезды і расьсяленьне грошы ёсьць, але на заробак іх выкарыстоўваць нельга. Бо на заробкі сродкі павінны быць са спонсарскіх крыніцаў. Дык вось іх якраз няма”, -- паведаміў журналіст.

Дзеля вырашэньня скандальнай сытуацыі футбольнаму клюбу пад гарантыі адміністрацыі Маскоўскага раёну Берасьця, якая цяпер апякуецца “Дынама”, давялося браць банкавы крэдыт. На рахункі футбалістаў і трэнэраў пераведзеныя заробкі за ліпень. Нявырашаным застаецца пытаньне аплаты за жнівень і за верасень, які хутка заканчваецца. Як будзе вырашацца сытуацыя надалей – застаецца таямніцай. Новыя спонсары, пра якіх гавораць у раённай адміністрацыі, гатовыя ўзяць на балянс каманду толькі ад наступнага году.

Васіль Сарычаў кажа, што сытуацыя ў берасьцейскім “Дынама” мусіць стаць добрым урокам для іншых беларускіх клюбаў:

“У гульцоў таго ж БАТЭ невялікія заробкі, але ў выпадку выкананьня задачы яны атрымліваюць больш, чым было б па заробку. То бок, добра адпрацаваная сыстэма бонусаў. А ў Берасьці ў кантракты занесьлі досыць вялікія заробкі, якія, канечне, цягнуць грошы. Прычым, разьмеркаваныя яны нераўнамерна, чым таксама праблемаў сабе настваралі. Набралі легіянэраў, якія не гулялі, а седзячы ў дублі, атрымлівалі ўдвая больш, чым гульцы на полі. І тое, што гэты нарыў пакрыху пачаў надрывацца, то гэта да лепшага. Бо чатыры папярэднія гады была сапраўдная бяда: грошы былі, а футболу не было. І ўсё гэта выглядала вельмі нядобра”, -- адзначыў Сарычаў.

Натуральна, што прыбыткі беларускіх футбалістаў непараўнальныя зь іншымі футбольнымі краінамі, аднак яны выгодна адрозьніваюцца ад заробкаў бальшыні беларусаў. У сярэднім месячны заробак гульца нацыянальнага першынства складае 5 тысяч даляраў.

Найлепшы спосаб зарабіць нядрэнныя грошы – пайсьці шляхам згаданага ўжо БАТЭ і скарыць эўрапейскія вяршыні. Плёнам сёлетняй гульні барысаўцаў пры мінімальным бюджэце – мільённыя сумы ад пападаньня ў групавую стадыю Лігі чэмпіёнаў.

“Дынама” з Берасьця пры ўсіх фінансавых праблемах пазыцыі ў чэмпіянаце не здае і ідзе на пятым месцы, не на шмат саступаючы лідэрам. Суботняя сустрэча зь “Нёманам” завяршылася мірна – 1:1. Але як надалей адрэзануе на камандзе грашовы канфлікт, які ўжо атрымаў рэзананс?

Праблема фінансаваньня застаецца адной з галоўных для ўсяго беларускага спорту. Што ўжо казаць пра спартоўцаў, якія вычарпалі свой “рэсурс”. Пасьля заканчэньня кар’еры нават некаторыя алімпійскія чэмпіёны застаюцца ў літаральным сэнсе без сродкаў да існаваньня. Чатыры гады таму, пасьля Алімпіяды ў Афінах чатырохразовы алімпійскі чэмпіён у фэхтаваньні Віктар Сідзяк і алімпійскі чэмпіён у вэляспорце Уладзімер Камінскі выступілі зь ініцыятывай стварэньня “Клюбу алімпійскіх чэмпіёнаў”, які праз дапамогу спонсараў мусіў дапамагаць атлетам, “сьпісаным у наклад”. Аднак улады насустрач не пайшлі і ідэя... перакачавала ў Расею. Чаму гэтак адбываецца на тле гучных заяваў аб прыярытэце спорту ў Беларусі?

“Адкуль жа я ведаю, якія там глыбінныя плыні? Рашэньне прынятае і выказваць на гэты конт постфактум свае думкі, сваё тлумачэньне гэтага рашэньня неяк сьмешна. Трэба ведаць усе акалічнасьці справы, каб нешта казаць... Паказальна іншае: Віктар Сідзяк пасьля гэтага зьехаў у Расею, атрымаў там грамадзянства, то бок, перанёс ідэю гэтых стыпэндыяў туды. І ён там без праблемаў заснаваў свой фонд і працуе. А мы ў мінулым годзе атрымалі паведамленьне з Гарадзкога ўпраўленьня юстыцыі, што нам адмоўлена ў рэгістрацыі. І мы зразумелі: навошта траціць лішні час? Бо вельмі тоўстая сьцяна, каб яе спрабаваць прабіць. А ілбы ўжо не такія цьвёрдыя”, -- лічыць Уладзімір Каміньскі.